“Çarşamba günü, 21 Mayıs 2025’te, Chhattisgarh’ın Narayanpur ilçesinin Mad bölgesindeki Gundekot ormanında elli saat süren bir operasyonda, Hindistan devleti, HKP (Maoist) Genel Sekreteri Yoldaş Nembala Keshav Rao ‘Basavaraj’ da dahil olmak üzere 27 devrimciyi sözde bir ‘çatışma’da öldürdü. Yoldaş Basavaraj’ın şehit edilmesi, Hindistan halkı ve dünyanın ezilen ulusları ve halkları için büyük bir kayıptır. Bu cinayetler, Hindistan’ın 2026 yılına kadar Bastar’ın kabilelerine ve ezilen halkına karşı başlattığı bir Maoist-devrimci bastırma kampanyası olan ‘Kagar Harekatı’nın bir parçasıdır ve yakın zamanda ‘Kara Orman Harekatı’ olarak adlandırılmıştır.” sözleriyle başlayan açıklamda Kagar adı altında yürütülen saldırılarda katliamların gerçekleştirildiği bunların amacının uluslararası şirketlerin maden kaynaklarını yağmalamasının önündeki engellerin kaldırılması olduğuna dikkat çekildi.
“Bu hareket bir bireyi öldürerek sona erdirilemez, çünkü bir ideal asla ölmez”
“Bu ‘Kagar Harekatı’ kapsamında, Hindistan devleti son bir yılda dört yüzden fazla kabile üyesini ve devrimciyi öldürdü. Hindistan devleti, emperyalizmin ‘ölüm-yıkım-yok etme’ üzerine kurulu kalkınma modeline göre çokuluslu şirketlerin maden kaynaklarını yağmalamasına zemin hazırlamak için Bastar’da bu katliamı gerçekleştiriyor. Hatta bu katliamı insansız hava araçları, helikopterler ve ileri teknoloji yardımıyla gerçekleştiriyorlar.
HKP (Maoist) Bastar halkı lehine ateşkes ve barış görüşmeleri önerisini daha önce gündeme getirmiş olmasına rağmen, bu faşistler bunu tamamen görmezden gelerek Chhattisgarh’a BSF ve CRPF konuşlandırarak katliamları ayrım gözetmeksizin sürdürdüler. Bu tür ihmal örnekleri bugün yeni değil, aksine Hindistan devletinin korkaklık tarihinin bir devamı niteliğindedir. Bu şekilde 2002-2004 yılları arasında devrimcileri öldürdüler, 2010 yılında Yoldaş Azad’ı öldürdüler, 2011 yılında Yoldaş Kishenji’yi öldürdüler.
Bu soykırım savaşını sürdürme isteğinin ve halk adına yapılan tüm barış önerilerini kabul etmedeki isteksizliğin kökü, Hindistan devletinin yarı-sömürge, yarı-feodal karakteridir. Böyle bir karaktere sahip bir devlet, halkın sosyo-ekonomik sorunlarını asla çözemez; yoksulluğu, yoksunluğu, sömürüyü gömemez, aksine zamanla bunları daha da yoğunlaştırır. Ancak emperyalizmi, feodalizmi ve bürokrat-komprador kapitalizmi tamamen kökünden söküp, işçi sınıfının önderliğinde ezilen ulus ve halkın devlet ve hükümet sistemini halk demokratik devrimiyle kurarak bu çelişkiler çözülebilir.
Bu, Hindistan, Bangladeş, Nepal, Filipinler, Peru, Afganistan, Türkiye ve diğer tüm ezilen ülkelerin halkları için kurtuluş yoludur. Yoldaş Charu Majumdar, Yoldaş Saroj Dutt, Yoldaş Johar, Yoldaş Azad, Yoldaş Kishenji ve yüz binlerce devrimci şehit bu yolda kararlılıkla yürüdüler. Yoldaş Basavaraj da aynı yoldaydı. Hindistan halkı, özellikle Orta Hindistan’ın kabile çiftçileri, bu yolda mücadelelerini onların önderliği ve rehberliği altında, yani HKP (Maoist) altında sürdürüyorlardı.
“Naxalbari asla ölmez, her zaman yolu gösterir”
Ve bu mücadele Hindistan devletinin gözünde en büyük ‘iç tehdit’ haline geldi. Bu korku yerinden, farklı isimler altında soykırım davullarını çalarak Maoist-devrimci ve ezilen ulus ve insanlara saldırdılar – Yeşil Av, Çözüm-Phrahar, Surajkund Planı, Kagar, vb., vb., bu bağlamda anılacak isimlerden bazılarıdır.
Yoldaş Basavaraj’ı öldürerek, Brahminik Hindutva faşist Hint devleti neşeyle sarhoş oldu. Ancak bu sömürücü devlet, bu komünist hareketin herhangi bir kişiyle başlamadığını, aksine halkın umutlarına ve özlemlerine güvenerek halkın kolektif çabalarıyla başladığını defalarca unutuyor. Bu nedenle, bu hareket bir bireyi öldürerek sona erdirilemez, çünkü bir ideal asla ölmez. Naxalbari’nin tarihi köylü ayaklanmasından bugüne kadar, halk karşıtı Hint devleti Hindistan’daki komünistleri bastırmada her zaman aktif olmuştur.
Ancak, halk hareketinin dalgası halk arasında kalır. Durur, durgunlaşır, ancak tekrar tekrar uyanır. Bu nedenle, Naxalbari asla ölmez, her zaman yolu gösterir.
Ezilen ulus ve halkın işçi sınıfının önderliğinde bir devlet ve hükümet kurma mücadelesindeki yoldaş savaşçılar olarak, aynı zamanda işçi sınıfının dünya devrimindeki yoldaş savaşçılarız. İşçi sınıfının dünya devrimindeki yoldaş savaşçılar olarak, diğer ülkelerin ve kendi ülkemizin devrimci mücadelelerini desteklemek ve bu mücadelelerin yanında durmak devrimci enternasyonalist görevimizdir.
Bugün, Hindistan halkı Hindistan devletinin saldırısıyla şaşkına döndüğünde ve o ülkedeki devrimci hareketi yöneten Maoistler kayıplarla karşı karşıya kaldığında, bizim de yüreğimiz sızlıyor. Biz, Halkın Demokratik Öğrenci Birliği, HKP (Maoist), şehit edilen Yoldaş Nembala Keshav Rao ‘Basavaraj’a, Genel Sekretere devrimci saygı sunuyoruz ve Hindistan devletini ve faşist Narendra Modi hükümetini onun cinayetinden dolayı kınıyoruz.
Dünya çapındaki tüm devrimci, demokratik ve ilerici örgütleri ve bireyleri, Hindistan’ın halk savaşına ve halkın demokratik devrimine desteklerini artırmaya ve ‘Kagar Harekatı’nın derhal sona erdirilmesi talebiyle seslerini daha da yükseltmeye çağırıyoruz.
