Açıklama: Aşağıdaki makale Ajit/Murali tarafından yazılmış ve avaninews.com sitesinde yayınlanmıştır. Özgür Gelecek okurları için çevirdik.
HKP (Maoist) liderliğindeki devrimci hareket şu anda Orta Hindistan ve Bihar-Jharkhand’da ciddi bir gerilemeyle karşı karşıya. Partinin Tüm Hindistan Sekreteri Yoldaş Basavaraj ve Merkez Askeri Komisyon Sekreteri Yoldaş Hidma gibi birçok lider hayatını kaybetti.
Bazı teslimiyetçiler düşman kampına katıldı. Bu durumdan yararlanarak, ML (Marksist-Leninist) kampındaki bazı örgütler, argümanlarını kapsamlı bir şekilde meşrulaştırmaya çalışıyorlar. HKP (Maoist)’in karşı karşıya olduğu krizin, partinin izlediği aşırı, “maceracı” politikalar nedeniyle kaçınılmaz olduğunu iddia ediyorlar.
Maoist devrimci hareketin bugün karşı karşıya olduğu gerileme, gerçekten derin bir analiz ve gerekli düzeltmeler gerektiriyor. HKP (Maoist) tarafından kamuoyuna açık olarak yayınlanan belgelere bakıldığında, liderlerinin deneyimleri gözden geçirme ve durumu dikkatle analiz etme sürecine çoktan başladıkları açıkça görülüyor. Bu süreci daha da derinlemesine sürdüreceklerine şüphe yok. Çünkü şimdiye kadar da öyle yaptılar.
Ancak, bu analiz ve revizyon hangi perspektiften yapılmalıdır? 1970’lerin başında, Hindistan devrimci hareketi ciddi bir gerilemeyle karşı karşıya kaldı. HKP (ML) merkezi liderliğindeki birçok kişi, parti sekreteri Yoldaş Charu Majumdar da dahil olmak üzere devrimci yola bağlı olanlar öldü. Bu gerilemeyi dürüstçe aşmaya çalışanlar vardı. Aynı zamanda, Naxalbari silahlı köylü ayaklanmasıyla oluşturulan devrimci yolu terk eden ve “hataları düzeltmek” adına seçim yoluna geri dönenler de vardı.
Bunlar arasında Hint devrimci hareketine yeni bir güç kazandıran kimdi? Uluslararası komünist harekete ivme kazandıran kimdi? Bunun cevabı herkes için açıktır. Silahlı köylü devrimi yoluyla halkın iktidarını kurma politikası olan Naxalbari politikasının nerede ve kimler tarafından uygulandığını da biliyoruz. Bu, siyaseti ön saflarda yöneterek, partiyi tabana sağlam bir şekilde kök saldırarak, halkın liderlik potansiyelini ortaya çıkararak ve geliştirerek ve uzun süreli halk savaşı yolunu izleyerek mümkün oldu. Bu yolu izleyenler, halkı büyük ölçekte harekete geçirebildiler. Kısmi talepler için güçlü mücadeleler veren kitle örgütleri kurdular. Bu kolektif çalışmayı, bastırılana kadar sürdürdüler.
Bu yollardan vazgeçmemeli, aksine onlara dayalı yeni stratejiler geliştirmeliyiz. Ancak o zaman halkın devrimci özlemlerine adalet sağlanabilir. Ancak o zaman devrimci yola bağlı kalarak mevcut gerilemeyi aşabiliriz.
Hangi yolu seçmeliyiz?
Bu hâlâ belirleyici sorudur. 1970’lerde olduğu gibi, bugün de öyledir.
(Ajith, devrimci entelektüel. Birçok kitap yazmıştır. “Avakianizme Karşı”, Brahiminizm Üzerine gibi kitaplar yazmıştır.)
