Dostlar, Yoldaşlar,
Ankara’dan yola çıkan iki araçla, yedi arkadaş, Mustafa Ulusoy (Dana) Yoldaş’ın ardından Uşak’ın Banaz ilçesine bağlı Kızılhisar ve Danacıoğlu köyüne doğru yola koyulduk. İstanbul, İzmir, Ankara ve Uşak’tan gelen yoldaşlarla, Orhan Bakır Dağı’nın eteklerinde, çam ormanlarıyla çevrili bir çeşme başında buluştuk.
Kimimiz ilk kez tanışıyorduk, kimimiz sosyal medyadan ya da daha önceki mücadelelerden birbirimizin yüzünü biliyorduk. Kucaklaşmaların samimiyeti, gözlerdeki o devrimci ışık, yüreklerdeki sıcaklık, görülmeye değerdi.
Kahvaltı sofralarında hummalı sohbetler, anılar, nostaljiler, Kaypakkaya düşüncesinin ruhumuzda yeniden şekillenişi… Yaşlı yüreklerde hiç dinmeyen bir coşku, gençlerde ise aynı inancın taze heyecanı vardı.
Mustafa Yoldaş’a duyulan vefa, her birimizi birbirine daha sıkı kenetlemişti. Ajitasyonlar yapıldı, şiirler okundu, hatıra fotoğrafları çekildi. Zamanın durmasını istercesine, şairin dediği gibi *”hiç bitmese horoz şekerim”* tadında bir buluşmaydı bu.
Sonra, Mustafa Yoldaş’ın köydeki evine gittik. Eşi, oğlu, akrabaları ve köylüleriyle taziyelerimizi ilettik. Köy halkı, sıcak kanlı, dürüst, devrimci geleneğin izlerini taşıyan insanlardı.
Özellikle o topraklarda yetişmiş, ilk heyecanlarını yitirmemiş devrimcilerle yaptığımız sohbetler, geçmişle gelecek arasında bir köprü kuruyordu. Mustafa Yoldaş’ın çileli yaşamı, genç yaşta sonlanan mücadelesi, geçirdiği kazalar nedeniyle engelli olması ve başkalarına muhtaç kalışı hepimizi hüzünlendirse de, ailesinin ve yoldaşlarının onu yalnız bırakmamış olması bir teselliydi.
Cenaze töreninde, Mustafa Yoldaş’ın naaşı, genç ve hep genç kalacak olan yoldaşlarının omuzlarında mezara kadar taşındı. Kısa bir dini ritüelin ardından (ki kendisi bunu istemezdi), Partizan, Özgür Gelecek ve Banazlı yoldaşlar adına üç anlamlı konuşma yapıldı. Ortakça Yaşam Kolektifi adına da söz alındı. Şiirler okundu, karanfillerle mezarı süslendi. Yoldaşlar, mezarda son kez hatıra fotoğrafları çektirdi. Taziyelerin ardından, dışarıdan gelen arkadaşlarla vedalaşıldı.
Köydeki evin önünde ikram edilen yemeğin ardından, bir kez daha baş sağlığı dileyerek ayrıldık. Ankara’dan gelen yoldaşlar olarak, Metin Avaz’ın evine davet edildik. Çay eşliğinde süren sohbetlerde, ağabeyi ve ablasıyla devrimci anılar tazelendikten sonra, Ankara’ya dönüş yoluna koyulduk.
**İyi ki gitmiştik.
Mustafa Yoldaş’a yakışır bir uğurlama yapmıştık. Ancak burada asıl vurgulanması gereken, Orhan Bakır’ın o köyde, Banaz’da bıraktığı büyük etkiydi. Onun mücadelesi, hâlâ o topraklarda yaşıyordu.
Bu yazı, buzdağının yalnızca görünen kısmı. Tarihe bir iz düşmek, devrimci direnci, vefayı ve yoldaşlık dayanışmasını gelecek kuşaklara taşımak adına anlamlı buluyorum.
Mustafa Yoldaş’ı unutmayacağız!
Birlik, Mücadele ve Zafer! 24 Nisan 2025″
**
“YOLDAŞA VEDA BİTMEZ” **
Mustafa’m, Ege’nin deli rüzgârı,
Güneşi söndü şimdi kara bulutlar.
Gülüşün kaldı yüreğimizde sıcak,
Sözün, direnişin, umudun yanık.
Kirvem, yükün ağır, yüreğin genişti,
Dost sohbetinde çaylar demlenirdi.
Zulme karşı dimdik, yiğitçe durdun,
“Bitmedi!” dedin, kavgayı verdin.
Yaşamak sevmekti senin dilinde,
Şimdi hüznün düştü gönül telinde.
Aramızda yoksun, ama yerin belli:
Her dosta selamda, her haklı haykırışta…
Elveda demem, ayrılık olmaz,
Çünkü sen bizimlesin yarınlarda!
Türkülerde, ekmekte, kavganın nefesinde,
‘Merhaba’diyeceğiz nice bahara… — “Metin Uzunöz” (19 Nisan 2025)
“Uzak ve Yakın”
Ben, uzağı hiç gidemediğim yerler sanırdım.
“Bastığın toprağa kurban olurum” derler ya,
hep manidar bulmuşumdur bu sözü.
Meğer uzak, bir yüreğin bir yüreğe
varamadığı yermiş…
Her buluşmamız, “Gözden uzak olan gönülden de uzak olur” sözüne inat,
yoldaşların kavuşmasıdır.
Gözlerde ışıltı,
yürekte sevinç,
davaya inanç,
özveri ve vefa…
Yarattığımız değerler,
sol memenin altındaki cevheri karartmadığımızdandır. M.U.
** Mustafa Dana (Ulusoy) hakkında bir yoldaşının yazmış olduğu anı ve bir yoldaşının yazmış olduğu şiir.
