Yeşil orman kanıyor. Her ağaç kurşun yaralarıyla kaplı… Her tepe kırmızı anılarla kaplı. Bir zamanlar kuşlarla dolup taşan nehirler, şimdi yoğunlaşan mücadeleyi izlerken gözyaşı döküyor. Nehrin gözyaşları şehir ve medeni toplum tarafından görülmeyebilir. Ama… insanlar oraya düşüyor. İnsanlar çiçekler gibi düşüyor. Onlar barış yanlısı insanlar. Onlar sıradan insanlar için silahlanmışlar. Şimdi her biri ormanın kucağına düşüyor.
Kim onlar? Bir başkasının bir başkasının patronu olmasını istemeyenler. Bir çocuğun kahkahası gibi bir dünya hayal edenler. O kahkaha için gençliklerini ve tüm hayatlarını feda etmeye hazır olanlar. Bu maceracıların başına ödül koyan hükümet, ormanda kan akmasına neden oluyor. Bu… hükümetlerin halka açtığı doğrudan bir savaştır. Devlet, boşluksuz bir toplum hayal eden kardeşlerimizi ülkenin iç güvenliği için büyük bir tehdit olarak adlandırıyor. Sömürü düzenini korumak için planlı şiddet uyguluyor.
Devrimci hareketin Dandakaranya’ya girmesinin üzerinden kırk buçuk yıl geçti. Bu kırk yıllık süre içinde devrimci hareket beklenmedik bir düzeye ulaştı. Tek bir parça giysileri bile olmayan aşiretler, devrimci harekette kilit rol oynayacak düzeye yükseldiler. Alternatif halk hükümetine saha düzeyinde liderlik ediyorlar. Hindistan egemen sınıflarında kafa karışıklığına neden olan şey budur. Bu kafa karışıklığı Kagar Operasyonunun temel nedenidir. Salvaju gibi silahlı karşı saldırı gruplarının kurulmasıyla başlayan süreçte hükümet Yeşil Av Operasyonu, Prahar Operasyonu ve Samadhan Operasyonu gibi pek çok savaş stratejisi uygulamıştır. Geçtiğimiz yirmi beş yılda devrimci hareket tüm bu saldırılar karşısında dimdik durdu. Halkı ve halkın hükümetini korumuştur. İşte bu yüzden… şimdi hükümet Kagar adına toplu katliamlara kapı açmıştır. Bu, hükümetin ormanı yok etmek ve orman servetini şirketlere yağmalatmak için yüz binlerce milyon dolar harcadığı kanlı bir fedakarlıktır.
Bu savaş ortamı kabile toplumu için bir tehdit haline gelmiştir. Bu soykırımı durdurmak için… demokratlar ve hak grupları hükümetin Maoistlerle görüşmeler yapmasını talep ediyor. Maoist parti buna hazır olduğunu ifade etse de… hükümet ormana hakim olmak için son teknoloji silahlar kullanıyor. Yüzlerce kabile üyesi ve devrimci, yüzbinlerce güvenlik gücü kullanılarak bu ülkenin insanlarına karşı yürütülen savaşta hayatlarını kaybediyor. Bu bağlamda, tüm bu olanlara rağmen… barış görüşmelerinin ne anlama geldiği tartışılıyor. BJP liderleri, Maoistlerin güvenlik güçlerinin saldırısıyla yüzleşemedikleri için görüşmeler adına oyun oynadıklarını söylüyorlar.
Aslında, eğer hükümetler devrimci hareket tarafından gündeme getirilen sorulara çözüm bulma konusunda samimi olsalardı, görüşmeler için öne çıkarlardı. Ancak halkın sorunlarını çözmeye hazır olmadığımızı söylemeden söyleyerek insan hakları ihlalleri yapıyorlar. Bununla birlikte, güvenlik güçlerinin kuşatması ve hareketi ortadan kaldırma programı devrimci hareketin büyük kayıplar vermesine neden oluyor. Ancak bunların hiçbiri Maoist parti tarafından beklenmiyordu. Fedakarlık yapmaya hazır olan ve silahlı yolu seçenler… devletin doğasını anlamamış değillerdi. Ancak halkı ve halk hareketini korumak için gerektiğinde itidalli davranılmalıdır. Düşmanın gücü değerlendirilmeli ve buna göre hareket edilmelidir. Merkezi hükümet tarafından başlatılan mevcut Kagar Operasyonu’nun amacının devrimci hareketi ortadan kaldırmak olduğu söylense de kabile toplumunu ormana yabancılaştırma süreci devam etmektedir. Böyle bir durumda Maoist parti, sivil toplumun talep ettiği gibi hükümetle görüşmeler yapmaktan geri adım atmaması gerektiği anlayışıyla görüşmeler için öne çıktı.
2004 yılında Maoist Parti birleşik Andhra Pradesh hükümeti ile görüşmelerde bulundu. Parti o dönemde yaşananların da farkındaydı. Maoist Parti görüşmelerle ilgili net görüşünü o zaman ifade etti. Maoist Parti’nin o zamanki birleşik Andhra Pradesh Eyalet Sekreteri Ramakrishna, görüşme sürecini siyasi bir mücadele olarak gördüklerini açıkladı. Halk için iyi bir şeyler olacağını umarak hükümetle görüşmeye gelmişlerdi. Ancak medyaya verdiği bir röportajda “Sonuçta bu bir mücadele…” dedi.
Ramakrishna, Dalitlerin yakınlığı ile devrimci mücadeleyi sürdürdüklerini ve ana hedeflerinin onlara bölgesel devlet statüsü vermek olduğunu açıkladı. Devlet olabilmek için sistemde kapsamlı bir değişiklik yapılması gerektiğini ve bunun da çok kan dökülmeden mümkün olamayacağını ifade etti.
Maoist liderler o zamanki Andhra Pradesh hükümeti ile özellikle topraksız yoksullara toprak dağıtımı konusunda derinlemesine görüşmelerde bulundu. Hükümet ayrıca kadınlar adına her aileye üç dönüm arazi vermeyi kabul etti. Bu amaçla, ihtiyaç fazlası arazileri tespit etmek üzere bir arazi komisyonu oluşturuldu. Sadece bu da değil… Son olarak, Naxal liderleri polis maaşlarındaki artıştan da bahsettiler.
Ancak daha önce de belirtildiği gibi Maoistler görüşmeleri siyasi mücadelenin bir parçası olarak görüyorlardı. Görüşmelere hazırlanmanın amacı da hükümetlerin halkın sorunlarını çözme konusundaki samimiyetlerini ortaya koymaktı. Ayrıca… devrimci hareket, devlet iktidarının eninde sonunda nasıl halkın eline geçeceği konusunda nettir.
Kongre partisinin seçim bildirgesinde Naxalitlerle görüşme konusunun yer alması ve sivil toplumdan gelen baskılar 2004 yılında görüşmeleri mümkün kıldı. Böylece 11 Ekim 2004 tarihinde Halk Savaşı’nın o zamanki AP Sekreteri Ramakrishna, AOB Sekreteri Sudhakar, Kuzey Telangana Özel Bölge Komitesi Eyalet Komitesi Üyesi Ganesh, Janshakti Eyalet Sekreteri Amar ve Eyalet Komitesi Üyesi Riyaz Nallamala’dan sahaya indi. Hükümet 15-18 Ekim tarihleri arasında Naxalite liderleriyle görüşmeler yaptı. Hükümetle yapılan görüşmelerin halkın sorunlarını çözmeye yardımcı olacağına dair bir güven olmamasına rağmen… Maoist liderler Ramakrishna, Sudhakar ve Ganesh barış için her zaman hazır olduklarını açıkladılar. O gün hükümetle halkın sorunlarını doğrudan görüşen Naxalit liderlerden üçü artık yok.
Janshakti Partisi adına görüşmelere katılan Riyaz, 31 Haziran 2005 tarihinde Karimnagar bölgesindeki Badankal’da bir çatışmada öldürüldü. O dönemde barış görüşmeleri temsilcisinin öldürülmesi üzerine eyalette büyük bir siyasi kargaşa yaşanmıştı. O sırada Kongre’nin müttefiki olarak hükümette yer alan BRS, Riyaz karşılaşmasını protesto etmek için bir isyan başlattı. BRS kabineden çekildi. Görüşmelerin ikinci aşaması konusu Riyaz karşılaşması ile sona erdi.
Barış görüşmelerinde kilit rol oynayan Maoist partinin o dönemki Andhra Pradesh eyalet sekreteri Ramakrishna, hastalığı nedeniyle 2021 yılında Dandakar ormanında hayatını kaybetti. Ciddi bir hastalıktan muzdaripti ve daha iyi tedavi göremediği için ormanda son nefesini verdi. Geçtiğimiz günlerde görüşmelerin bir diğer temsilcisi Sudhakar da Chhattisgarh’daki Bijapur Ulusal Parkı’nın ormanlık alanında polisin açtığı ateş sonucu hayatını kaybetti. Toplamda, barış için silahlarını ormanda bırakan ve hükümet için öne çıkan üç üst düzey lider şehit oldu. Kurumsal şirketler ve yatırımcılar adına bir avcıya dönüşen Hindistan hükümeti şimdi de barışın günah keçilerini avlıyor.
Ramakrishna, Sudhakar ve Riyaz barışı hayal edenlerdendi. Onlar, milyonlarca insanın hayallerini gerçeğe dönüştürmek için yorulmadan çalışanlardı. Sadece onlar değil… sömürü ve baskıdan arınmış bir toplum için silahlı yolu seçen herkes savaşın barış için olduğuna inanıyordu. Bu yeni insan avı bugün Kagar Operasyonu adı altında devam ediyor. Sömürücü güçlerin kana susamışlığı yeşil ormanı fethedebilir. Ama… devrimcilerin fedakârlıkları asla boşa gitmeyecektir. Nihayetinde halk, sermayeye uşaklık eden egemen sınıfın baskıcı politikalarına karşı zafer kazanacaktır.
Musafir
