Yeni Demokrat Gençlik (YDG) olarak bu yıl da 8. köy çalışmamızı Antakya Defne’de gerçekleştirdik.
Depremin yarattığı yıkımın ortasında umudu yeşerten bu çalışmamız, mekân ve zaman açısından çalışmalarımız arasında özel bir yere sahip. Köy çalışmalarımız, kitle ilişkilerimizi yürüttüğümüz; bunu yaparken de yabancılaştığımız emekle, dünyayı yoktan var eden sürecin kendisiyle yeniden bütünleştiğimiz alanlardır. Özellikle gençlik çalışması içerisinde yaşanan dar alana sıkışmışlık durumumuzu aşmamız adına önemi büyüktür.
Salça üretiminin bir parçası olurken aslında hayatın ve de mücadelenin bütününe dokunan eğitimler dizisinden geçmiş bulunuyoruz. Geçirdiğimiz 15 gün içerisinde uyanış ve yatış saatimiz, yeme-içme düzenimiz, yaşadığımız alanın düzeni, teorik okumalar ve akla gelebilecek diğer her türlü aktivite, kolektif biçimde gerçekleştirildi.
Özellikle yoldaşların birçoğunun özgün şartları dolayısıyla bireyselleşmenin son derece normalleşebildiği büyük şehirlerden gelmiş olması sebebiyle “ben” halinin “biz”e evrilmesi, bizler için bu 15 günde en büyük eforun harcandığı alandı.
Yüksek sıcakların altında ağır fiziksel emeğin çok erken saatlerden başlayarak geç saatlere kadar icra edilmesi başlı başına zor bir görevdi. Ancak bizi asıl zorlayan kısım kolektif yaşamın gerekliliklerini içselleştirme süreciydi; bu farkına varış bizim açımızdan da ufuk açıcı bir deneyimdi.
Serbest saatlerimizde bile köşemize çekilmemek, bu saati kolektif biçimde politik sohbetlere harcamak veya en azından birlikte zaman geçirmemizi sağlayacak ufak oyunlarla doldurmak; herkesin ve her şeyin sorumluluğunu her an paylaşmak, göründüğünden çok daha zorlayıcı bir deneyim olarak karşımıza çıktı.
Ortak alanlarda hep birlikte yaşamımızı sürdürürken yaşanan problemlere veya ortaya çıkan spontane sorumluluklara karşı kayıtsız kalmamak, her birimizin öne atılma ihtiyacını hissetmesinin gerekliliği gibi konular bu köy çalışmamızda öne çıkan tartışma konularından biri oldu.
Dolu dolu geçirmeye çalıştığımız bu 15 günlük çalışmaya genel hedeflerimiz belirlenmiş şekilde başlasak da, gün gün planlamanın yapılabilmesi adına bir komisyon belirledik.
Bu komisyon, her akşam aldığı toplantıyla geçirilen günün değerlendirmesini ve gelecek günün planını yapıyor; daha sonrasında her akşam bu toplantıdan sonra gerçekleştirilen toplantıda da tüm yoldaşlara sonraki günün planını aktarırken öneri ve itirazları değerlendiriyordu.
Ayrıca genel toplantılarımızda bir sonraki günün örgütlenmesinin sağlanıp işlerin aksamadığından emin olunması ve anlık gelişen durumlara aksiyon alınabilmesi adına günün inisiyatifi seçtik.
Yine her gün iki yoldaşımızı da o günün mutfak ve ev işlerinin sorumlusu olarak seçtik. Bu kişiler her gün değişiyordu. Bu şekilde inisiyatifin dağıtılmasıyla hem herkesin gücü yettiğince güne dâhil edilmesi hem de inisiyatif almaya çekinen veya sürekli inisiyatifi elinde bulunduran yoldaşlar arasından dengeyi sağlamayı amaçladık.
Çevremizde bizimle çalışmaya gelen Antakya’nın yerlisi abla ve abilerimiz, aslında biz kendi hayatımızı çalışma içinde örgütlemeye çalışırken bize örnek oluyordu.
Kendi hayatlarını bütün yoğunluğuna rağmen bizim çalışmamızla birleştirmek için ellerinden geleni yaptılar. İşe gitmeden hemen önce sabah 6’da gelip bizimle bahçede biber toplamaları, kendi ailelerine yemek yapmak yerine hepimize yemek hazırlayıp işten kalan kısıtlı zamanlarını bizimle geçirmeleri ve sayamayacağımız birçok olay, aslında bizim için büyük örnekler teşkil ediyordu. Bu derece yabancısı olduğumuz bir coğrafyada bile biz bir adım attığımızda insanların bize on adım geliyor olması, hem umudu büyüten hem de kendimizi sorgulamamıza yol açan bir deneyimdi.
Gelişimin temel dinamiği: Eleştiri-özeleştiri
Halkın karakteri üzerine sayısız tahmin ve tahlil vardır. Bizim akıllarımızda da muhtemelen farklı farklı tablolar vardı. Karşılaştığımız görüntüde, biz elimizden geleni yaptığımız takdirde insanların bizi kucaklıyor ve bizimle biz oluyordu.
Gençlik kitlelerinin örgütleyicisi olma sorumluluğunun bilincine varmak, hayatın her alanına dokunabilmekten geçer. İdeolojik çalışma da tutarlı bir örgütlenmenin can damarıdır.
Bu amaçla hayatımızı örgütlerken, her YDG’linin inisiyatifleşmesi gayesiyle eğitim çalışmalarımızı mücadelede, tutsaklıkta ve emeğin işlendiği alanlarda örgütlülüğümüzü hayata geçirme biçimlerimiz üzerine ördük.
Mücadelede militanlaşmanın gerekliliği üzerine birden fazla eğitim, hapishanede gösterilmesi gereken tutum üzerine bir eğitim ve mücadelede karşılaştığımız patriarkal kalıntılar üzerine bir atölye; ayrıca boş zamanlarımızda hızlıca gerçekleştirdiğimiz güncel meselelere dair okumalar ve tartışmalarla son derece verimli bir 15 gün geçirdik.
Mao’nun liberalizmin birden fazla biçiminde tabir ettiği, hatalarla veya hatalı şahıslarla uzlaşma hali örgütlülüğümüze zarar verir konumdadır ve engellenmelidir.
Çalışmamızın ikinci yarısında gerçekleştirdiğimiz eleştiri-özeleştiri toplantılarımız, bu uzlaşma halini imkânsız kılma amacındaydı. Çalışmanın en büyük sorumluluğunu üstlenen komisyondaki yoldaşlarımızdan başlayarak eleştiri ve özeleştirilerimizi verdik. İzlediğimiz yöntem, sırası gelen yoldaşın kendi hakkındaki özeleştirilerini dillendirmesi ve onun akabinde diğer yoldaşların hakkındaki eleştirilerini sunması şeklindeydi.
Bu yöntemi benimsemekteki amacımız, her bir yoldaşın çalışma boyunca hem kendi hem de diğer yoldaşların çalışmadaki olumlulukları, hataları ve eksiklerini değerlendirmesini sağlamak; buna kafa yormasını ve böylelikle mücadelenin her alanında hem kendi hem de çevresindeki yoldaşların hatalarıyla uzlaşmamasını sağlamaktı. Organizasyon bakımından son birkaç köy çalışmamızdan daha başarılı olarak değerlendirdiğimiz bu köy çalışmamızda, komisyonun sıkı çalışmasının yeri büyüktür.
Sorumluluk alan yoldaşların işini sıkı sıkıya takip etmesi, bu çalışmamızda olduğu gibi her alanda başarılı bir örgütlenmenin kesinkes gerekliliğidir. Yani aslında çalışmamızın asıl başarısının belirleyicisi, 15 günün kendisinde oluşan tablo değil; bu tablodan alanlarımızda bize kalan disiplin ve iradedir.
Köy çalışmamızda deneyimlediğimiz bu olumlulukları alanlarımıza taşımak amacıyla, çalışmanın bize kattığı disiplin ve sorumluluk duygusunu aynı yoğunluğuyla yaşayıp yaşatmaya çalışıyoruz. (Yeni Demokrat Gençlik)
