H. Merkezi: Edirne F Tipi Hapishane’den Tutsak Partizan, kaleme aldığı “Çığlık” isimli şiiri Aliboğazı şehitleri başta olmak üzere devrim ve demokrasi şehitlerine atfetti ve “Şehiden Şoreşe Be Mirinin!” dedi.
ÇIĞLIK
Geçip gitmektedir yıldızlara,
Ay kâh kalır,
Kâh saklanır,
Umursamaz bir deniz misali,
isimlerin yazıldığı
gökkuşağı altında
saçlarını taradıkları
Irmaklar yok artık,
Uçurum kenarlarından oluşan
karşı tepeden belirirler, adım, adım,
sular çekilirken bir, bir
keskin patikaların kuytuluğundan
hiç tereddütsüzce
ateşe atılırlar,
atıldıkları ateşin
çemberinden geçerek
fark edilmeyen
kıvılcımı
isyana dönüştürürler,
insanlığın yok sayıldığı
bu düzende, bir yaşam
bir umut olurlar,
kör gözlerin göremediği aydınlıkta
Munzur’un tutuşturduğu
ateşe atılınca
derin bir içtenlikle
sarılırlar kavgaya
Öderler özgürlüğün bedelini
Kanar içimiz;
Özgürlüğün diğer adı
Sulayacağı topraktır kanamak,
Kömür karası yüreklerin
bağrında yatan,
Şehitlerimiz!
Zaferin müjdecisi
Kızıl bayrağın simgesidir,
dökülen kan
diriltendir iradeyi
bileyendir kavgayı.
Zaman
akıntıya kapılmış,
Güzel sözler
nehirler arasında
Yaşam
göle düşmüş
Sözler deniz
Kelimeler
kar altında,
düşler baharı arar,
güneşin solduğu gün
Elleri göğsünde
bekleyen anaların
ilmik ilmik
ördükleri öfke
gün gün birikirken
gözyaşı suları
geleceğin şevki
çölleri saran hazan
Kurtlar sofrasına
Kusulan kan;
Sessizliğe unutulmuş
Çığlık baki,
ağlama nöbeti yok,
Kül altında saklı
gafleti aramak yok
sonbahar ayazında
uyanmak baki.
Her gün
Her ay
Her zaman
An be an
düştüğümüz toprağın bağrında;
Ateşe atılan
Kanlı gömleği yırtılan biz,
Sokak ortasında kurşunlanan
katledilen biz,
Rehin alınan
Hapishane hapishane
Sürgün edilen biz,
İhaneti kıran,
tanıksız nefeslerle
tabutu hazır
tabutu suskun
mezarı meçhul olan yine biz.
“Ey! İnkar sofrasında kaşık sallayanlar,”
“Ey! Felaket tellalları, duygu tüccarları,”
Unutmayın!
Zaman olsa da yüzsüz
Zaman olsa da kimliksiz
Var olsa da bu garabet
Yok olacak bu esaret
Son bulacak
Bu baskı, bu işkence,
Bu zulüm geri gönderilecek elbet,
Gecekondulardan yükselen
ak yüzlü ağıtlar
toprağa düşmez,
ölüm bile ağlarken
Şehitlerimizin ardından
damar damar direnen
direnişle aşka dönüşen,
Faşistlerin kalbine korku eken
can karşılığı
özgürlüğün rotasını çizen
öyle coşkun bir ırmaktır ki bu
insanı ölümsüzleştiren.
Evet!
Özgürlüğe giden yol sancılı
Kurşun yağmurları altında karanlıkta
coşkun akan nehir
kabaran bir deniz
uğruna ölümler yaşanacak,
Yükümüz ağır
Yüreklerimiz buruk olsa da
Umutlarımız şehitlerimizle
dimdik ayakta olacak
Unutmayın yoldaşlar,
Sevdaya tetik düşüren
Yangın sokaklardan
öfkeli yüreklerden
yükselen sesler
Gözyaşından, yılgınlıktan, teslimiyetten değil,
Zafer çığlıklarından.
Şehiden Şoreşe Be Mirinin!
Edirne F Tipi’nden Tutsak Partizan
