Artvin’in Şavşat ilçesinde, belediye tarafından işten çıkarılan ve açtıkları davayı kazanmalarına rağmen işe iade edilmeyen işçilerin mücadelesi sürüyor. İşten çıkarılan Murat Aydemir “Tek derdimiz işimize geri dönmek. Oğlum bu yıl LGS’ye girdi, onun ve kızımın ihtiyaçlarını erteledik” dedi.
Şavşat Belediyesinde 6 Eylül 2024’te işlerine son verilen belediye işçileri, yerel mahkemede davalarını kazanmalarına rağmen hâlâ işlerine iade edilmedi. Bu süreçte belediye önünde kurulan dayanışma çadırına destek ziyaretleri devam ediyor. Şavşat Sol Parti üyeleri, çadırı ziyaret ederek işçilere desteklerini iletti. Parti temsilcileri, dayanışma duygularını paylaşarak hukuksuz işten çıkarmalara karşı emekçilerin yanında olduklarını belirtti.
“Türkiye’nin dört bir yanında benzer hukuksuzluk var”
Sol Parti Şavşat ilçe örgütü adına konuşan Avukat Halis Yıldırım şunları söyledi:
“Her geçen gün ülkemizin dört bir yanında artan hukuksuzluklarla karşı karşıyayız. Şavşat’ta da belediye işçileri, hiçbir hukuki ve insani gerekçe olmadan işlerinden çıkarıldılar, adeta sokağa atıldılar. Bu arkadaşlarımız, Şavşat sokaklarında alın teri döken, kanalizasyondan sokak temizliğine kadar her işi layıkıyla yapan emekçilerdir. Ancak bir gün, belediye yönetimi değiştiği için, yalnızca önceki dönemde işe alınmış olmaları gerekçesiyle işten çıkarıldılar. Bu açıkça rövanşist ve siyasi bir tutumdur.”
“Davayı kazandık ama işimize dönemedik”
İşçiler adına konuşan Murat Aydemir ise şöyle konuştu:
“Hiçbir zaman makam mevki peşinde olmadık. Bizler sade emekçileriz. Tek derdimiz, işimize geri dönmek. Mahkeme kararıyla da haklılığımız ispatlanmış durumda. Sadece işimize dönmek istiyoruz. Ailelerimiz de bu mağduriyetten etkileniyor. Kendi adıma konuşayım; eğer sonuç değişmezse Şavşat’tan ayrılmayı düşünüyorum. Benim gibi düşünen en az 15 arkadaşım var. Zaten hukuken belirsiz süreli işçiyiz ve belediyeye bağlı çalışmamız gerekiyor. Buradan yetkililere sesleniyorum; bu gidişata dur deyin. Bu bir duygu sömürüsü değil ama yaşadığım bir olay; oğlum bu yıl LGS sınavına girdi. Hem onun hem kızımın ihtiyaçlarını ertelemek zorunda kaldım. Bir gün oğlum dedi ki ‘Baba, bir arkadaşım hep beyaz spor ayakkabıyla okula geliyor’. Kışın ortasında neden diye sordum, ‘Çünkü ailesinin ayakkabı alacak parası yok’ dedi. O çocuğun annesi de bizimle birlikte işten çıkarılanlardan biri.”
(ANKA)
