Durmaksızın dönerken dünya
Anıtın önünden uçup gidiyor
Umudun bulutları
Kar olup yağarken bir yığın hatıra
Bize kalıyor yalnızlığın duvarları
Hep umut oluyor bizlere
Anıtın önündekiler “yaka numaraları”
Baştan aşağı kin doluyor içimize
“Ve sonra bir marş” derken
Şimşekler çalıyor çığlıklarımızı
Gökteki yıldızlara kavuşmanın adı altında
“parça parça kuracağız” iktidarı
Gözlerimizde biriken yaşları bırakarak
Yeni canlılar sunuyor dünyaya analarımız
Sarılsın diye yaralarımız
Yağmur yağarken yollarımıza
5’leri yitiriyoruz varacağımız düşler içinde
Her ne olursa olsun varız diyoruz
Bu hain dövüş içinde
Bak bu sonbahar yitirdiklerimiz
Son olacak yitip giden zamana
Söz veriyoruz
Tüm yıldızlaşan yoldaşlar adına
Kızıl bayrağı dikeceğiz
Çarpıştığınız tepelere
24 Nisan şafağında…
(Tekirdağ’dan tutsak bir Partizan)
